Parafia św. Antoniego z Padwy

Obecni wikariusze naszej parafii:

Ks. Łukasz Skiba
w naszej parafii posługuje od września 2021 roku
święcony: 10 maja 2008 w Katowicach
mgr teologii

Ks. Tadeusz Kuśka
w naszej parafii posługuje od września 2019 roku
święcony: 12 maja 2007 w Katowicach
mgr lic. teologii

Ks. Proboszcz

Ks. Krystian Kukowka

 Urodził się 16 lipca 1969 w Chorzowie, w rodzinie Franciszka i Edyty. Po zdaniu w 1988 roku egzaminu dojrzałości
w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej – Curie w Chorzowie, rozpoczął studia filozoficzno – teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach, które ukończył w 1994 roku, ze stopniem magistra teologii. 14 maja 1994 przyjął święcenia kapłańskie w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Przez cztery lata pracował jako wikariusz w parafii św. Barbary w Boguszowicach.

W 1996 roku ukończył dodatkowe studium dla księży na Papieskiej Akademii Teologicznej uzyskując stopień licencjata teologii. W 1998 roku rozpoczął pracę jako wikary w katowickiej parafii Niepokalanego Poczęcia NMP. Po śmierci ówczesnego proboszcza, przez trzy miesiące pełnił funkcję administratora parafii. 6 maja 2001, dekretem abpa Damiana Zimonia, został mianowany dyrektorem Księgarni Świętego Jacka Spółki oraz zastępcą dyrektora Ars Catholica Spółki w Katowicach. W 2002 roku uzyskał dyplom ukończenia studiów na wydziale marketingu i zarządzania w Wyższej Szkole Biznesu w Nowym Sączu.

W tym samym roku został wybrany na pierwszego wiceprezesa Stowarzyszenia Wydawców Katolickich. W 2005 i 2008 roku został wybrany ponownie. Jest współautorem lub redaktorem następujących pozycji wydawniczych: „Światło ze Śląska”, „A nadzieja zawieźć nie może”, „Przygody z Opatrznością” „Mszał Wakacyjny”. W 2005 roku został członkiem Archidiecezjalnej Rady Ekonomicznej. W 2010 roku został kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Od 28 lipca 2013 roku proboszcz w parafii św. Antoniego z Padwy w Chorzowie.

POPRZEDNI PROBOSZCZOWIE

Ks. Marian Jaromin

Od 29 lipca 2000 roku urząd proboszcza pełnił ks. Marian Jaromin. Pracował m.in. jako neoprezbiter w parafii ś. Jadwigi Śląskiej, sprawował funkcję proboszcza w Cieszynie, a do Chorzowa powrócił z parafii św. Augustyna w Lipinach, gdzie sprawował funkcję proboszcza. Rozpoczął swoją posługę od przygotowań do jubileuszu 70-lecia kościoła i 45. rocznicy erygowania parafii. Przygotował parafian do przeprowadzenia misji św. Rozpoczął niezbędne prace remontowe świątyni m.in.: energooszczędne ogrzewanie i oświetlenie, wymiana stolarki okiennej i pokrycia dachowego, renowacja witraży, renowacja ławek i konfesjonałów. W porozumieniu z władzami miasta i konserwatorem zabytków przywrócił pierwotny wystrój ołtarza i kolorystykę świątyni. 9 grudnia 2007 roku w kościele odprawiono uroczystości związane z 50-leciem kapłaństwa ks. arcybiskupa Damiana Zimonia, a na parterze i I piętrze wyremontowanego i zmodernizowanego domu katechetycznego rozpoczęła działalność filia Miejskiej Biblioteki Publicznej.

Ks. Jan Skutela

Urodził się 13 maja 1935 w rodzinie Jana i Anny z d. Kurcok w Woszczycach. W latach 1949–53 był uczniem w Liceum Ogólnokształcącym w Żorach. Po maturze, w 1953 roku zgłosił się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Z powodu dużej liczby zgłoszeń został przyjęty dopiero w roku następnym. W międzyczasie studiował przez pięć miesięcy na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, a od 20 stycznia 1954 był nauczycielem w Szkole Podstawowej w Ornontowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1959.

W czasie wakacji pełnił posługę duszpasterską w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Woszczycach i w parafii Imienia NMP i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich. Był wikariuszem w parafiach: MB Szkaplerznej w Jejkowicach (od 2 sierpnia 1959), Wniebowzięcia NMP w Chorzowie Batorym (od 25 września 1959), św. Szczepana w Bogucicach (od 30 sierpnia 1965), św. Jerzego w Rydułtowach (od 1 lipca 1969), Chrystusa Króla w Hołdunowie (od 30 sierpnia 1972).

9 sierpnia 1973 został mianowany kapelanem ss. salwatorianek i rektorem kaplicy MB Zbawiciela w Goczałkowicach Zdroju. Od 15 października 1975 duszpasterzował w parafii św. Antoniego z Padwy w Chorzowie jako wikariusz-ekonom. 29 listopada 1975 został zatwierdzony na stanowisku proboszcza. Dzięki jego staraniom wybudowano w parafii domu katechetycznego. Pełnił urząd wicedziekana dekanatu chorzowskiego. Był także kapelanem Szpitala nr 1 im. dr. L. Urbanowicza przy ul. Zjednoczenia 10 i w Domu Pomocy Społecznej przy ul. Katowickiej 50. Z dniem 29 lipca 2000 został przeniesiony na emeryturę. Zamieszkał w rodzinnych Woszczycach. Zmarł 11 lipca 2007 w szpitalu w Zabrzu. Został pochowany na cmentarzu parafii św. Jadwigi w Chorzowie.

Ks. Józef Kempiński

Urodził się 28 czerwca 1908 w Małociechowie (powiat Świecie na Pomorzu) Był synem rolnika Jana i Marianny z d. Dembek. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w gimnazjum w Świeciu nad Wisłą. Egzamin dojrzałości zdał w 1927 roku. Po maturze przez rok studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Poznańskim. W 1928 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1933.

Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafii św. Józefa w Załężu. 26 sierpnia 1933 został wikarym w parafii NMP w Katowicach. 27 sierpnia 1938 został skierowany do parafii św. Józefa w Godowie. 1 czerwca 1938 obronił magisterium na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie pracy: „Kółka charytatywne w oddziale Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej”. 15 listopada 1939 został mianowany wikarym w parafii św. Anny w Janowie-Giszowcu. 10 grudnia 1943 został przeniesiony do parafii św. Józefa w Świętochłowicach-Zgodzie, 1 czerwca 1944 mianowany został administratorem parafii św. Józefa w Godowie, a od 1 września 1945 w parafii NMP w Katowicach. 21 września 1945 przeniesiono go do parafii św. Antoniego w Chorzowie. Bp S. Adamski nadał mu tytuł proboszcza dnia 26 czerwca 1948.

W styczniu 1949 został aresztowany wraz z pięcioma innymi księżmi diecezji katowickiej przez Urząd Bezpieczeństwa w Katowicach po odczytaniu listu pasterskiego bp. S. Adamskiego. Został zwolniony z aresztu dnia 15 lipca 1949 wraz ks. Józefem Garusem. Nie wniesiono przeciwko niemu żadnego konkretnego zarzutu. W 1955 roku nie przyjął nominacji od wikariusza kapitulnego J. Piskorza na członka synodu. W latach 1956/57 pełnił funkcję etatowego katechety w zasadniczej Szkole Górniczej w Chorzowie. Bp H. Bednorz mianował go w 1972 roku członkiem Podkomisji Kapłańskiej I Synodu Diecezji Katowickiej. Przez wiele lat pełnił funkcję wicedziekana dekanatu chorzowskiego. W październiku 1975 roku przeszedł na emeryturę. Jako przedstawiciel księży emerytów wchodził w skład Rady Kapłańskiej Diecezji Katowickiej. Zmarł 1 stycznia 1984 w Chorzowie i tam został pochowany.

Ks. Stanisław Maśliński

Urodził się 11 września 1889 w Berlinie w rodzinie szewca Franciszka i Pelagii z d. Trojanowska. Po ukończeniu szkoły elementarnej i 3 klas gimnazjum w Berlinie został oddany przez ojca do Konwiktu Biskupiego w Głogówku. W 1909 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako student należał do polskiej tajnej organizacji akademickiej. 21 czerwca 1913 przyjął święcenia kapłańskie.

Pracował jako wikariusz w parafii św. Sebastiana w Berlinie. W 1916 roku został mianowany wiceregensem i wykładowcą teologii praktycznej w alumnacie we Wrocławiu. W 1922 roku poprosił kard. A. Bertrama o przeniesienie na polski Górny Śląsk. W 1923 roku został mianowany katechetą w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym w Królewskiej Hucie (Chorzów). W 1924 roku został mianowany notariuszem i sędzią Administracji Apostolskiej, a następnie rektorem Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie był wykładowcą oraz odpowiedzialnym za budowę nowego gmachu seminarium.

W 1927 roku został mianowany tajnym szambelanem Jego Świątobliwości oraz dyrektorem Związku Misyjnego Duchowieństwa. Był także prezesem stowarzyszenia pod nazwą Dzieło im. św. Jana Kantego i redagował organ stowarzyszenia: „Winnica Pańska”, stanowiący dodatek „Gościa Niedzielnego”. Opublikował broszurę „Duchowieństwo a seminarium duchowne” oraz zamieszczał artykuły w różnych wydawnictwach katolickich. Wchodził w skład Komisji Egzaminacyjnej dla Księży Katechetów, Consilium Vigilantiae oraz Komisji dla Biblioteki Seminarium Duchownego. W 1931 roku został komisarzem biskupim przy egzaminach alumnów.

W latach 1935-1945 był proboszczem w parafii św. Antoniego w Chorzowie. Zatwierdzony na stanowisku administratora (wrzesień 1945 rok) a następnie proboszcza (lipiec 1957 rok) w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach. W 1946 roku był delegatem do Plenum Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego Pożyczki Odbudowy Kraju oraz przedstawicielem duchowieństwa w Powiatowej Radzie Narodowej. W 1947 roku w uznaniu zasług w organizacji Śląskiego Seminarium Duchownego, wychowaniu kapłanów, a także za udział w życiu naukowym, mianowany został kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Katowicach. W tym samym roku otrzymał nominację na ojca duchownego i wizytatora Konwentu Zakonnic Nawiedzenia NMP w Siemianowicach. Ponadto pełnił obowiązki kuratusa Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Mikołowie. Był także moderatorem Sodalicji Pań w Katowicach, cenzorem książek, egzaminatorem prosynodalnym i obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Katowicach. W 1965 roku mianowany prałatem domowym.

Zmarł 6 października 1969 w Katowicach. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Francuskiej w Katowicach. Był księdzem o niezwykłej pogodzie ducha. Darzony wielkim autorytetem wśród seminarzystów, księży i parafian, wśród których pracował. W pracy duszpasterskiej wskazywał na potrzebę otwartości wobec świata.