Parafia św. Antoniego z Padwy

Pomysł wzniesienia świątyni powziął ks. prałat Franciszek Tylla. W 1913 roku zakupił pod budowę nowego kościoła teren położony między ulicami: Kopernika, Kilińskiego i Zjednoczenia. Wybuch I wojny światowej oraz trudne warunki ekonomiczne odsunęły budowę na dalszy plan.W latach powojennych kościół św. Jadwigi okazał się zbyt mały, aby pomieścić stale rosnącą liczbę wiernych. W trosce o dobro duszpasterstwa podjęto starania o wybudowanie nowej świątyni jako kościoła filialnego. Głównym orędownikiem budowy kościoła p.w. św. Antoniego był ówczesny proboszcz ks. Jan Gajda. Kościół wybudowano w ciągu czterech lat.

Wykonanie projektu powierzono architektowi z Poznania Adamowi Ballenstedtowi. Gdy w 1930 roku rozpoczęto budowę kościoła okazało się, że fundamenty pod nawą trzeba kopać o 10 metrów głębiej niż zamierzano, a pod wieżą – jeszcze głębiej. Teren, na którym stoi kościół był bardzo nierówny. Nierówności były następstwem wcześniejszego wybierania gliny na potrzeby cegielni.

Świątynię – której patronem obrano św. Antoniego, doktora Kościoła, wielkiego kaznodzieję i opiekuna ludzi potrzebujących – budowano w latach 1930-1934. Na budowniczego i przyszłego proboszcza został wyznaczony ks. Józef Knosała, wikary parafii św. Jadwigi.

Uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego miała miejsce 28 czerwca 1931 roku. W 1931 roku świątynia została pokryta dachem, a na wiosnę 1932 roku rozpoczęto budowanie plebanii. Dnia 1 lipca 1932 roku dokonano poświęcenia pierwszego dzwonu o imieniu „Magdalenka”.

We wnętrzu, w prezbiterium zbudowano ołtarz poświęcony patronowi kościoła, który przedstawia „kazanie św. Antoniego”. Centralną postacią figuralną jest św. Antoni, przedstawiony w płaszczu pielgrzymim, nad jego głową widnieje aureola w postaci wielkich promieni. Na prawo od św. Antoniego stoi pełna wiary niewiasta śląska, okryta purpurką i chustą. Druga postać po prawej stronie św. Antoniego to niewiasta w czepcu. Ostatnia postać po tej stronie to hutnik z młotem w ręce. Po lewej stronie stoi jego towarzysz podróży, skupiony w sobie, obok postać siostry zakonnej szarytki, jako wyraz charytatywnej działalności Kościoła. Ostatnia postać po lewej stronie to zakonnik przysłuchujący się kazaniom św. Antoniego.1

Uroczystość poświęcenia kościoła odbyła się 9 września 1934 roku. Poświęcenia dokonał ks. biskup ordynariusz Stanisław Adamski.

są to zaktualizowane fragmenty książki pani Józefy Dziadek-Wilk „Z dziejów Kościoła i Parafii św. Antoniego w Chorzowie 1934-2004″

1Ołtarz był wprawdzie w pewnym okresie zdemontowany, jednak w roku 2008, dzięki staraniom ks. proboszcza Mariana Jaromina, został on odtworzony w formie bardzo zbliżonej do pierwotnej. [przyp. red.]